سیما غفارزاده – ونکوور
سه‌شنبهٔ این هفته، ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، مری سایمون، سیاستمدار، سفیر سابق کانادا در امور نواحی قطب شمال، سفیر سابق کانادا در دانمارک و از رهبران اینوئیت، به‌عنوان فرماندار جدید کانادا منصوب شد. او اولین فرد از اقوام اولیهٔ کاناداست که به این سِمَت منصوب می‌شود. مری سایمون از اینوئیت‌های کوجوآک، دهکده‌ای در شمال شرقی استان کبک است. مادر او از اقوام اینوئیت و پدرش سفیدپوست و اهل منیتوبا بود که در شعبهٔ دورافتاده‌ای از شرکت هادسونز بِی به تجارت پوست مشغول بود. سایمون در محیطی کاملاً سنتی و بومی رشد یافت، اما در عین حال دربارهٔ دنیای غیربومی نیز از پدرش آموخت. وی پس از دوران مدرسه مدتی در شبکهٔ سی‌بی‌سی (CBC North) به‌عنوان گوینده و تهیه‌کنندهٔ برنامه کار کرد، ولی پس از آن سال‌ها به‌طور حرفه‌ای به دفاع از حقوق اقوام بومی پرداخت.
سایمون در سال ۲۰۰۲، توسط نخست‌وزیر وقت، ژان کرتین، به‌عنوان اولین سفیر کانادا در امور نواحی قطب شمال منصوب شد؛ سِمَتی که در آن وی با دیگر کشورهای حاشیهٔ قطب شمال از نزدیک کار می‌کرد تا همکاری در منطقه را تقویت ببخشد.
مری سایمون دو دوره در مقام ریاست سازمان بومی ملی Inuit Tapiriit Kanatami خدمت کرد؛ سازمانی که در جهت دفاع از حقوق اینوئیت‌ها کار می‌کند. تمرکز او در این سازمان روی فراهم‌نمودن منابع بیشتر برای جوانان در شمال کانادا بود. او در این سِمَت، عذرخواهی استفان هارپر، نخست‌وزیر وقت کانادا، را برای رفتاری که در گذشته با اقوام بومی در سیستم مدارس شبانه‌روزی شده است، پذیرفت.
انجمن زنان بومی کانادا به سایمون تبریک گفته و از این انتصاب استقبال کرده است، هرچند در بیانیه‌ای اعلام داشته است: «برای دستیابی به مصالحه‌ای واقعی، دولت فدرال کانادا باید انتصاب وزرایش را بازبینی کند؛ وزرایی که مسئول هدایت وزارتخانه‌هایی‌اند که تأثیر عمیقی روی زندگی بومی‌ها دارند، مانند وزارتخانه‌های روابط سلطنت-بومیان (Crown-Indigenous Relations) و خدمات بومیان (Indigenous Services). حال وقت آن است که آن دو وزارتخانه توسط مردم بومی رهبری شوند. حال وقت آن است که دولت مانع‌تراشی نکند و اجازه دهد بومیان امور خود را اداره کنند.»
سایمون در مراسم انتصاب خود که در موزهٔ تاریخ تمدن کانادا واقع در گتینو، استان کبک و کنار رود اتاوا برگزار شد، گفت: «با اطمینان می‌توانم بگویم که انتصاب من لحظه‌ای تاریخی و الهام‌بخش برای کاناداست و قدم مهمی روبه‌جلو در مسیر طولانی به‌سمت مصالحه.» او همچنین افزود که تجربه‌هایش موجب می‌شود او بتواند پلی باشد میان همهٔ آن‌هایی که می‌خواهند با هم پردهٔ پرنقش‌ونگار کانادا را بازسازی کنند. سایمون گفت که او می‌تواند با تمام مردم فارغ از آنکه کجا زندگی می‌کنند، چه امیدهایی دارند و در زندگی به چه چیزهایی می‌خواهند فائق آیند، ارتباط برقرار کند.
مری سایمون سخنرانی‌اش را در این مراسم به زبان مادری‌اش، یعنی اینوکتیتوت، آغاز کرد. وی که به دو زبان انگلیسی و اینوکتیتوت صحبت می‌کند، در توضیح اینکه چرا زبان فرانسه را خوب و روان نمی‌داند، گفت که او هرگز شانس یادگیری زبان رسمی دوم کانادا را در مدارس روزانهٔ دولت فدرال نداشته است، اما وعده داد که این زبان را در حین انجام وظایف شغل جدیدش، خواهد آموخت.
در این مراسم، جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، که مری سایمون را از میان لیست نهایی نامزدهای این سِمَت به‌عنوان سی‌امین فرماندار کانادا برگزید، گفت: «امروز بعد از ۱۵۴ سال کشور ما قدمی تاریخی برمی‌دارد. فرد بهتری که مناسب این مقطع باشد، به ذهنم خطور نمی‌کند. تنها با رفتن به سراغ آن‌هایی که اطراف ما هستند، با ساختن پل‌هایی بین شمال و جنوب، درست مثل آنچه بین شرق و غرب هست، ما واقعاً می‌توانیم رو به جلو حرکت کنیم.»
انتصاب مری سایمون درست در زمانی اتفاق می‌افتد که روابط کانادا و اقوام بومی، بعد از کشف گورهای بی‌نام‌ونشان صدها کودک در نزدیکی مدارس شبانه‌روزی سابق به‌کمک فناوری رادار زمین‌نفوذ، در کانون توجه قرار گرفته است. از ۲۸ ماه مهٔ گذشته تاکنون جمعاً بیش از ۱۵۰۵ گور کودکان بومی در حوالی مدارس شبانه‌روزی سابق در استان‌های بریتیش کلمبیا، ساسکاچوان و منیتوبا کشف شده است و گمان می‌رود گورهای بسیار بیشتری وجود دارد که با کمک همان فناوری کشف خواهند شد، چرا که طبق تخمین کمیسیون حقیقت‌یابی و مصالحه‌جویی با بومیان (Truth and Reconciliation Commission) تقریباً ۴٬۱۰۰ تا ۶٬۰۰۰ کودک بر اثر آزار و اذیت و اهمال در سیستم مدارس شبانه‌روزی که تا سال ۱۹۹۶ ادامه داشته است، جان خود را از دست داده‌اند.
درست است که انتصاب سایمون به‌عنوان فرماندار جدید کانادا موجی از واکنش‌های مثبت به‌دنبال داشته است، اما برخی از جمله نیگان سن‌کلر (Niigaan Sinclair)، نویسنده و استاد دانشگاه منیتوبا که خود از اقوام بومی است، می‌گوید انگیزهٔ لیبرال‌ها برای چنین انتخابی، سؤالاتی را نیز ایجاد کرده است و او می‌تواند درک کند چرا برخی بومیان نسبت به قصد دولت لیبرال در مورد این انتصاب بدگمان و ظنین‌اند. سن‌کلر معتقد است دلایل کافی برای چنین شک و شبهه‌ای وجود دارد چرا که دولت عملاً تصمیم به برگزاری انتخابات در پاییز دارد و نقش فرماندار کل در واقع آخرین قطعهٔ مورد نیاز برای آغاز کمپین انتخاباتی است.
